VOCIARE Survey BE Dutch

Wij verzoeken u de enquête in te vullen voor 15 augustus. Tot slot willen we u hartelijk danken voor uw tijd en uw bijdrage aan dit onderzoek. Als u vragen heeft of een reactie wilt sturen dan kunt u contact opnemen via Este endereço de email está protegido contra piratas. Necessita ativar o JavaScript para o visualizar..

Indien u geen toestemming geeft voor het verzamelen en gebruik van uw gegevens kunt u de VOCIARE vragenlijst niet beantwoorden en kunt u deze webpagina nu sluiten door op het kruisje rechts bovenin de browserbalk te klikken.

Artikel 3 – HET RECHT OM TE BEGRIJPEN EN BEGREPEN TE WORDEN

De lidstaten nemen passende maatregelen om het slachtoffer bij het eerste contact en tijdens alle verdere noodzakelijke contacten met een bevoegde autoriteit in het kader van de strafprocedure te helpen begrijpen en zelf ook te worden begrepen, onder meer wanneer door die autoriteit informatie wordt verstrekt. Schriftelijke en mondelinge communicatie met het slachtoffer gebeurt in eenvoudige en toegankelijke taal. Daarbij wordt rekening gehouden met de persoonlijke kenmerken van het slachtoffer, waaronder geestelijke en/of lichamelijke beperkingen. Het slachtoffer mag zich in principe laten vergezellen door een persoon van zijn keuze bij het eerste contact met de bevoegde autoriteit.

Artikel 4 HET RECHT OP INFORMATIE BIJ HET EERSTE CONTACT MET EEN BEVOEGDE AUTORITEIT

De lidstaten zorgen ervoor dat het slachtoffer zonder onnodige vertraging vanaf zijn eerste contact met een bevoegde autoriteit de volgende informatie wordt aangeboden: welk soort ondersteuning het slachtoffer kan krijgen en van wie; hoe de procedures omtrent de aangifte van een strafbaar feit verlopen en welke rol het slachtoffer in die procedures speelt; hoe en onder welke voorwaarden het slachtoffer bescherming, juridisch advies en rechtsbijstand kan krijgen; hoe en onder welke voorwaarden het slachtoffer schadevergoeding kan krijgen; hoe en onder welke voorwaarden het slachtoffer aanspraak kan maken op vertolking en vertaling; welke bijzondere maatregelen, procedures of regelingen beschikbaar zijn als het slachtoffer woont in een andere lidstaat dan die waarin het strafbare feit werd gepleegd; de contactgegevens voor communicatie over zijn zaak; de beschikbare herstelrechtvoorzieningen; en hoe en onder welke voorwaarden het slachtoffer de kosten als gevolg van zijn deelname aan de strafprocedure vergoed kan krijgen.

Artikel 5 Rechten van het slachtoffer bij het doen van aangifte

De lidstaten zorgen ervoor dat een slachtoffer dat aangifte wil doen van een strafbaar feit en de taal van de bevoegde autoriteit niet begrijpt of spreekt, in staat wordt gesteld aangifte te doen in een taal die hij begrijpt, of de nodige taalkundige bijstand krijgt.

Artikel 6 Recht op informatie over zijn zaak

De lidstaten zorgen ervoor dat het slachtoffer zonder onnodige vertraging in kennis wordt gesteld van zijn recht de volgende informatie te ontvangen over de strafprocedure met betrekking tot de volgende zaken: een beslissing om het onderzoek niet voort te zetten of te beëindigen of de dader niet te vervolgen; het tijdstip en de plaats van de terechtzitting en de aard van het aan de dader ten laste gelegde, elke eindbeslissing in een strafzaak; informatie waardoor het slachtoffer de stand kan kennen van de strafprocedure, behalve in de uitzonderlijke gevallen waarin het goede verloop van de zaak door een dergelijke kennisgeving nadelig kan worden beïnvloed; de motivering of een korte samenvatting van de motivering van de betrokken beslissing en tijdige informatie over (voorwaardelijke) invrijheidsstelling dan wel ontsnapping uit voorlopige hechtenis/detentie van de verdachte of veroordeelde.

Artikel 7 Recht op vertolking en vertaling

De lidstaten zorgen ervoor dat, overeenkomstig de rol van het slachtoffer in de strafprocedure in het toepasselijke strafrechtstelsel, het slachtoffer dat de taal van de strafprocedure niet begrijpt of spreekt, op verzoek kosteloos door een tolk wordt bijgestaan, ten minste wanneer hij in de loop van de strafprocedure door onderzoeks- en gerechtelijke instanties wordt gehoord of ondervraagd en wanneer hij actief deelneemt aan de terechtzitting en eventueel noodzakelijke tussentijdse zittingen; en dat op verzoek kosteloos een vertaling wordt verstrekt van informatie die essentieel is om zijn rechten in de strafprocedure te kunnen uitoefenen, in een taal die hij begrijpt, voor zover dergelijke informatie aan het slachtoffer ter beschikking wordt gesteld. Het slachtoffer heeft de mogelijkheid om te bezwaar maken tegen de beslissing geen vertolking of vertaling te verstrekken.

Artikel 8 Recht op toegang tot slachtofferhulporganisaties

De lidstaten zorgen ervoor dat het slachtoffer voor, tijdens en gedurende een passende termijn na de strafprocedure kosteloos toegang heeft tot slachtofferhulporganisaties, die vertrouwelijk en in het belang van het slachtoffer handelen. De lidstaten bevorderen dat het slachtoffer door de bevoegde autoriteit waarbij aangifte is gedaan en door andere relevante instanties wordt doorverwezen naar slachtofferhulporganisaties. De lidstaten nemen maatregelen om naast of als geïntegreerd deel van algemene slachtofferhulporganisaties kosteloze en gespecialiseerde hulp beschikbaar te maken. De lidstaten zien erop toe dat de beschikbaarheid van slachtofferhulp niet afhankelijk is van de vraag of een slachtoffer aangifte van een strafbaar feit doet bij een bevoegde autoriteit.

Artikel 9 Ondersteuning door slachtofferhulporganisaties

De slachtofferhulporganisaties zorgen ten minste voor het volgende: informatie, advies en ondersteuning die relevant is voor de rechten van het slachtoffer, informatie over of rechtstreekse doorverwijzing naar relevante bestaande gespecialiseerde hulporganisaties; emotionele en, waar beschikbaar, psychologische ondersteuning; advies over financiële en praktische kwesties naar aanleiding van het strafbare feit; advies over het risico en het voorkomen van secundaire en herhaalde victimisatie, van intimidatie en van vergelding. Er worden gespecialiseerde hulporganisaties opgezet die ten minste een toevluchtsoord of andere passende tussentijdse opvang bieden voor slachtoffers die een veilige schuilplaats nodig hebben; en gerichte en geïntegreerde ondersteuning voor slachtoffers met specifieke behoeften.

Artikel 10 Recht te worden gehoord

De lidstaten zorgen ervoor dat het slachtoffer in de loop van de strafprocedure kan worden gehoord en bewijselementen kan aanvoeren. Wanneer een minderjarig slachtoffer gehoord moet worden, moeten de leeftijd en het ontwikkelingsniveau van het kind op passende wijze in aanmerking worden genomen.

Artikel 12 Recht op waarborgen in het kader van herstelrechtvoorzieningen

De lidstaten nemen beschermingsmaatregelen om het slachtoffer te vrijwaren van secundaire en herhaalde victimisatie, van intimidatie en van vergelding, die bij de verstrekking van alle herstelrechtvoorzieningen in acht moeten worden genomen. De lidstaten faciliteren de doorverwijzing van zaken, waar passend, naar herstelrechtorganisaties.

Artikel 17 Rechten van slachtoffers die in een andere lidstaat wonen

De lidstaten zorgen ervoor dat hun bevoegde autoriteiten passende maatregelen kunnen nemen om de problemen in verband met het feit dat het slachtoffer in een andere lidstaat woont dan die waar het strafbare feit werd gepleegd, zo beperkt mogelijk te houden. Daartoe moeten de autoriteiten van de lidstaat waar het strafbare feit werd gepleegd:

a) een verklaring kunnen afnemen van het slachtoffer onmiddellijk nadat de aangifte van het strafbare feit bij de bevoegde autoriteit is ingediend;

b) over mogelijkheden beschikken slachtoffers die in het buitenland wonen via video conferencing en/of telefonische conferenties te verhoren.

De lidstaten zorgen ervoor dat het slachtoffer van een strafbaar feit dat is gepleegd in een andere lidstaat dan die waar hij woont, bij de bevoegde autoriteiten van de lidstaat van zijn woonplaats aangifte kan doen indien hij dit niet heeft kunnen doen in de lidstaat waar het strafbare feit werd gepleegd of, bij een strafbaar feit dat in het nationale recht van die lidstaat als ernstig wordt aangemerkt, indien hij dat niet wenst te doen in die lidstaat.

De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteit waarbij het slachtoffer aangifte doet, deze onverwijld toezendt aan de bevoegde autoriteit van de lidstaat waar het strafbare feit werd gepleegd, indien de lidstaat waar aangifte werd gedaan haar bevoegdheid om de procedure aanhangig te maken niet heeft uitgeoefend.

Artikel 18 Recht op bescherming

Lidstaten zorgen voor maatregelen die het slachtoffer en zijn familieleden bescherming bieden tegen secundaire en herhaalde victimisatie, tegen intimidatie en tegen vergelding, alsook tegen het risico van emotionele of psychologische schade bij het slachtoffer, en die de waardigheid van het slachtoffer beschermen bij ondervraging of bij verhoor als getuige.

Artikel 19 Recht contact tussen slachtoffer en dader te vermijden

De lidstaten zorgen ervoor dat contact tussen het slachtoffer en zijn familieleden enerzijds en de dader anderzijds kan worden vermeden in gebouwen waar de strafprocedure wordt gevoerd, tenzij de strafprocedure dit contact vereist. De lidstaten zorgen ervoor dat nieuwe gerechtsgebouwen afzonderlijke wachtruimten voor slachtoffers hebben.

Artikel 20 Recht op bescherming van slachtoffers tijdens het strafrechtelijk onderzoek

Lidstaten zorgen ervoor dat tijdens het strafrechtelijk onderzoek a) de ondervraging van het slachtoffer geen onnodige vertraging oploopt; b) het aantal ondervragingen van het slachtoffer tot het minimum wordt beperkt en ondervraging alleen plaatsvindt als dat strikt noodzakelijk is met het oog op het strafrechtelijk onderzoek; c) het slachtoffer zich mag laten vergezellen door zijn wettelijke vertegenwoordiger en/of een persoon naar keuze; d) medische onderzoeken tot een minimum worden beperkt en alleen worden uitgevoerd indien dat strikt noodzakelijk is met het oog op de strafprocedure.

Artikel 21 Recht op bescherming van de persoonlijke levenssfeer

De lidstaten zorgen ervoor dat de bevoegde autoriteiten tijdens de strafprocedure passende maatregelen kunnen nemen om de persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer te beschermen. Daarnaast zorgen de lidstaten ervoor dat de bevoegde autoriteiten alle rechtmatige maatregelen kunnen nemen om publieke verspreiding van gegevens die identificatie van een minderjarig slachtoffer mogelijk maken, te voorkomen. De lidstaten sporen de media aan tot het nemen van zelfregulerende maatregelen.

Artikel 22 Individuele beoordeling van slachtoffers om specifieke beschermingsbehoeften te bepalen

De lidstaten zorgen ervoor dat het slachtoffer aan een tijdige en individuele beoordeling wordt onderworpen om specifieke beschermingsbehoeften te onderkennen gelet op zijn bijzondere kwetsbaarheid voor secundaire en herhaalde victimisatie, voor intimidatie en voor vergelding.

Artikel 23 Recht op bescherming van slachtoffers met specifieke beschermingsbehoeften tijdens de strafprocedure

De lidstaten zorgen dat in vervolg op de individuele beoordeling, slachtoffers met bijzondere beschermingsbehoeften die in aanmerking komen voor bijzondere maatregelen, gebruik kunnen maken van de volgende maatregelen: a) ondervragingen in een daarvoor ontworpen of aangepaste ruimte; b) ondervragingen door of via personen die daarvoor professioneel zijn opgeleid; c) dat alle ondervragingen zoveel mogelijk worden gedaan door dezelfde personen; d) dat ondervraging van slachtoffers van geweld, gendergerelateerd geweld of geweld in hechte relaties wordt gedaan door een persoon van dezelfde sekse als het slachtoffer dat wenst.
Slachtoffers met specifieke beschermingsbehoeften komen in aanmerking voor de volgende maatregelen: a) maatregelen die oogcontact tussen slachtoffer en daders verhinderen; b) de mogelijkheid om te worden gehoord in de rechtszaal zonder daar aanwezig te zijn; c) dat over zijn privéleven geen nodeloze vragen worden gesteld, die geen verband houden met het strafbare feit, en d) dat de zitting achter gesloten deuren kan plaatsvinden.

Artikel 24 Recht op bescherming van minderjarige slachtoffers tijdens de strafprocedure

De lidstaten zorgen ervoor dat als het slachtoffer een kind is, a) tijdens het strafrechtelijk onderzoek van elke ondervraging van het kind een audiovisuele opname mag worden gemaakt, die in de strafprocedure als bewijs mag worden gebruikt; b) de bevoegde autoriteiten een bijzondere vertegenwoordiger voor het kind aanwijzen, indien volgens het nationale recht degenen belast met het ouderlijk gezag het kind niet wettelijk kunnen vertegenwoordigen wegens een belangenconflict tussen hen en het kind, of indien het kind niet begeleid is of van zijn familie is gescheiden; c) wanneer het kind recht heeft op een advocaat, ook recht heeft op juridisch advies en vertegenwoordiging in eigen naam als er sprake is van een belangenconflict tussen het kind en zijn wettelijk vertegenwoordiger(s).

Artikel 25 Opleiding van praktijkbeoefenaren

De lidstaten zorgen ervoor dat de functionarissen van wie het waarschijnlijk is dat zij met het slachtoffer in contact komen (bijvoorbeeld politiefunctionarissen, officieren van justitie, rechters, advocaten en slachtofferhulpmedewerkers) opleiding krijgen om hen bewuster te maken van de behoeften van het slachtoffer, om hen in staat te stellen op een onpartijdige, respectvolle en professionele manier met het slachtoffer om te gaan.

Artikel 26 Samenwerking en coördinatie van diensten

De lidstaten bevorderen de samenwerking tussen de lidstaten om de toegang van slachtoffers tot slachtofferrechten te verbeteren. Deze samenwerking is ten minste gericht op: a) de uitwisseling van best practices; b) overleg in individuele gevallen en c) steun voor Europese netwerken die zich bezighouden met aangelegenheden welke rechtstreeks relevant zijn voor de rechten van het slachtoffer.

De lidstaten nemen passende maatregelen om de bekendheid van de in deze richtlijn uiteengezette rechten te vergroten. Die maatregelen kunnen de vorm aannemen van voorlichtings- en bewustmakingscampagnes en onderzoeks- en opleidingsprogramma's.